Charakterystyka badania poziomu chlorku

Zawartość chloru w organizmie zależy od jego podaży z pożywieniem oraz utraty z moczem, wydzielinami czy wydalinami przewodu pokarmowego. Najczęściej zmiany stężenia chloru przebiegają podobnie ze zmianami sodu. Spadkowi lub wzrostowi sodu we krwi towarzyszą takie same zmiany stężenia jonu chlorkowego.

Poziom chlorków we krwi ma istotne znaczenie dla utrzymania prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej w organizmie, co z kolei ma wpływ na pobudliwość nerwowo-mięśniową oraz na wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu, w tym hipochloremia (spadek poziomu jonów chlorkowych) i hiperchloremia (wzrost poziomu jonów chlorkowych), prowadzą przede wszystkim do objawów ze strony układu nerwowo-mięśniowego, takich jak osłabienie siły mięśniowej lub bolesne skurcze mięśni, zawroty głowy, omdlenia, uczucie osłabienia. Mogą się także pojawić nudności i wymioty. Dlatego tak ważne jest utrzymanie równowagi wodnej i elektrolitowej organizmu.

Wskazania do badania chlorku we krwi 

Prawie nigdy nie zleca się samego badania chlorku we krwi. Najczęściej oznaczenie chlorku wchodzi w skład panelu elektrolitów. Badanie zleca się także u pacjentów z przedłużającymi się wymiotami i/lub biegunką, osłabieniem i zmęczeniem. Niektóre z tych badań mogą być powtarzane regularnie u pacjentów, u których choroby lub przyjmowane leki mogą prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej.

Jak się przygotować do tego badania?

Podstawowe badanie krwi wykonuje się rano i na czczo. Wcześniejsze zjedzenie posiłku mogłoby wpłynąć na wynik badania.

Przebieg badania

Badanie jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Interpretacja wyniku poziomu chlorku we krwi

95-105 mmol/l

Ciekawostka na temat Cl

Głównym jego źródłem w pożywieniu jest sól kuchenna. U dorosłego człowieka niedobory chlorku w diecie zdarzają się bardzo rzadko, natomiast mogą się pojawić u niemowląt karmionych bezsolnymi pokarmami.

Pamiętaj jednak drogi pacjencie, twój wynik powinien zawsze zinterpretować lekarz. Poziom Cl- zazwyczaj stanowi jeden z wielu elementów badań.

Charakterystyka badania

Potas jest elektrolitem warunkującym prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu. Przede wszystkim wpływa na prawidłowe działanie układu krążenia, gdyż normalizuje rytm pracy serca, stabilizuje ciśnienie krwi, a także reguluje pracę układu krwionośnego oraz tempo bicia serca. Potas uczestniczy w skurczu mięśni i przewodnictwie nerwowym, ma wpływ na przemianę materii. Reguluje gospodarkę wodną organizmu, zapobiegając występowaniu obrzęków oraz wpływa na równowagę kwasowo-zasadową organizmu.

Wskazania do badania potasu we krwi

Potas we krwi oznaczany jest, gdy występują takie objawy jak: osłabienie czy zaburzenie rytmu serca. Stosowane jest także do oceny zaburzeń równowagi elektrolitowej. Rutynowo badanie poziomu potasu we krwi wykonuje się w celu rozpoznania nadciśnienia tętniczego i u osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze w celu jego monitorowania oraz przyjmujących leki wpływające na jego stężenie. Badanie zlecane jest także w przypadku podejrzenia i monitorowania przebiegu chorób nerek, lub przyjmujących płyny pozajelitowo.

Objawy niedoboru potasu to między innymi:

• ogólne osłabienie organizmu
• zaparcia,
• uczucie kołatania serca, zaburzenia rytmu serca
• skurcze mięśni,
• bóle mięśniowe,
• osłabienie siły mięśniowej,
• parestezje – zaburzenia czucia skóry, najczęściej w okolicy stóp, dłoni oraz twarzy,
• zwiększone pragnienie,
• wzrost objętości oddawanego moczu.

Jak się przygotować do badania?

Podstawowe badanie krwi wykonuje się rano i na czczo. Wcześniejsze zjedzenie posiłku mogłoby wpłynąć na wynik badania.

Przebieg badania potasu

Badanie jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Jaka jest norma potasu we krwi?

Prawidłowe stężenie potasu we krwi: 3,5-5,0 mmol/l (mEq/l)

Ciekawostka

Organizm potrzebuje regularnego dostarczania potasu z pożywieniem. Jego niedobór zwiększa ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia, co jest niezwykle niebezpieczne w okresie ciąży dla rozwijającego się płodu.

Pamiętaj jednak drogi pacjencie, twój wynik powinien zawsze zinterpretować lekarz. Poziom potasu zazwyczaj stanowi jeden z wielu elementów badań.

Najczęściej pojawiające się pytania

Ile kosztuje badanie potasu?

Koszt badania elektrolitów wacha się w granicach 30-40zł. Szczegółowy cennik badań laboratoryjnych dostępny jest na stronie www.cmkarpacz.pl w zakładce "Dla Pacjenta"

O czym świadczy podwyższony potas?

Nadmiar potasu, czyli hiperkaliemia może prowadzić do wystąpienia szeregu nieprzyjemnych oraz niebezpiecznych dolegliwości chorobowych. Najczęstsze przyczyny zbyt wysokich stężeń potasu we krwi to odwodnienie, ostra niewydolność nerek, stosowanie leków z grupy ACEI, niedoczynność nadnerczy, przewlekłe stosowanie niektórych antybiotyków lub leków przeciwzapalnych, nadmierna podaż potasu w diecie (np. w postaci suplementów diety), nieleczona cukrzyca oraz ostre stany chorobowe, takie jak poważne zatrucie.

Czy badanie stężenia potasu odbywa się na czczo?

Tak, podstawowe badanie stężenia potasu we krwi wykonuje się na czczo i rano.

Charakterystyka badania sodu

Sód jest dominującym kationem płynu pozakomórkowego. Utrzymanie stałej jego ilości w osoczu krwi to wynik hormonalnej regulacji nerkowego wydalania sodu i wody. Badanie stężenia sodu we krwi należy do podstawowych badań laboratoryjnych. Stosowane jest do oceny skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, chorób wątroby czy nerek, a także w celu określenia, czy przyczyną nieprawidłowego jego stężenia we krwi jest nadmierny dowóz lub też utrata zbyt dużej jego ilości. Pozwala ono wtedy na zdiagnozowanie przyczyn choroby i ustalenie odpowiedniego leczenia.

Wskazania

Badanie poziomu sodu we krwi powinno być wykonywane rutynowo, co jakiś czas. Pozwoli to na szybkie zdiagnozowanie chorób, np. nadciśnienia tętniczego.

Jak się przygotować?

Podstawowe badanie krwi wykonuje się rano i na czczo. Wcześniejsze zjedzenie posiłku mogłoby wpłynąć na wynik badania.

Przebieg badania stężenia sodu we krwi

Badanie jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Interpretacja wyniku

Prawidłowe stężenie sodu mieści się w granicach 135 - 145 mmol/l.

Ciekawostka na temat sodu

W dzisiejszych czasach ludzie na całym świecie spożywają bardzo duże ilości tego pierwiastka w pożywieniu, często nie zdając sobie z tego sprawy. Dzienne spożycie sodu powinno wynosić 1500 mg. W rzeczywistości spożycie jest 3 - 4 razy większe.

Pamiętaj jednak drogi pacjencie, twój wynik powinien zawsze zinterpretować lekarz. Poziom sodu zazwyczaj stanowi jeden z wielu elementów badań.

Badanie stężenia mocznika - charakterystyka

Mocznik jest końcowym produktem rozkładu białek i wytwarzany jest głównie w wątrobie. Stężenie mocznika w surowicy zależy od wielu czynników, takich jak wydalanie i reasorbcja nerkowa, rozpad własnych (endogennych) białek organizmu i wątrobowa synteza białek oraz podaż białka w diecie (dieta wysoko lub nisko białkowa). U dzieci, ze względu na przeważające procesy anaboliczne, stężenie mocznika jest niższe niż u dorosłych.

Do oceny funkcji nerek znalazł jednak zastosowanie współczynnik związany z ilością mocznika i kreatyniny. Dokładniej jest to stosunek stężenia mocznika do kreatyniny w surowicy krwi. Prawidłowa wartość tego współczynnika to 12-20.

Wskazania do badania

Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi przydatne jest w diagnostyce funkcji nerek i chorób metabolicznych.

Jak się przygotować do badania?

Badanie mocznika we krwi jest proste i szybkie. Krew pobierana jest najczęściej z żyły w zgięciu łokciowym, rzadziej na grzbiecie dłoni lub stopy.

Na rękę zakładana jest opaska (staza). Ucisk ma spowodować napełnienie żył, co ułatwi pobranie krwi. Pielęgniarka może również, poprosić badanego o kilkukrotne zaciśnięcie ręki w pięść i jej rozluźnienie.

Miejsce wkłucia przed pobraniem zostanie zdezynfekowane. Krew pobiera się do sterylnej probówki systemu zamkniętego, próżniowego (zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi i osobie pobierającej krew). Najczęściej pobiera się około 2-3 ml krwi, co jest wartością w żaden sposób niezagrażającą zdrowiu człowieka.

Po wyjęciu igły miejsce nakłucia należy ucisnąć gazikiem, aby zatamować krwawienie, po czym zostanie ono zabezpieczone plastrem z opatrunkiem. Nie zaleca się zginania ręki, gdyż może to spowodować powstanie krwiaka w okolicy nakłucia!

Interpretacja wyniku

Norma dla mocznika: 2,5-6,4 mmol/l (15-39 mg/dl)
Normy badań są podawane w celach orientacyjnych, a nie konsultacyjnych. Laboratoria indywidualnie ustalają granice norm i dlatego parametry mogą nieznacznie się różnić. Przy oznaczaniu mocznika należy oznaczyć także kreatyninę, oraz wykonać USG nerek. Sumując te wszystkie wyniki można dopiero ustalić przyczynę nieprawidłowych wyników.

Ciekawostka na temat stężenia mocznika we krwi

U osób starszych stężenie mocznika we krwi jest większe.

Pamiętaj jednak drogi pacjencie, twój wynik powinien zawsze zinterpretować lekarz. Poziom mocznika zazwyczaj stanowi jeden z wielu elementów badań.

Najczęściej pojawiające się pytania na temat mocznika

Za co odpowiada mocznik w organizmie?

Mocznik jest końcowym produktem rozkładu białek i wytwarzany jest głównie w wątrobie. Z wątroby mocznik jest transportowany przez krew do nerek, gdzie jest wydalany wraz z moczem.

O czym świadczy podwyższony poziom mocznika i kreatyniny?

Podwyższony poziom mocznika we krwi może świadczyć o nieprawidłowej pracy nerek. Wysokie stężenie mocznika we krwi może również świadczyć o zbyt dużej zawartości białka w diecie, nadczynności tarczycy, uszkodzeniach przewodu pokarmowego, niedrożności dróg moczowych, a nawet nowotworach dróg moczowych.

Ale warto zwrócić uwagę, by wynik badania zinterpretował lekarz.

Jak obniżyć mocznik we krwi?

W przypadku zdiagnozowanej choroby nerek najskuteczniejszym sposobem na obniżenie poziomu mocznika we krwi są dializy.

Innym sposobem na obniżenie mocznika we krwi jest dieta niskobiałkowa.